Hidden Serpent

Let me be bitten with the poison of nectar

Let me be free from bondages since many lives

Passing through the paths of karma and luck

Lost my true nature, lost myself completely

O Hidden Serpent! Rise and Let me awaken.

सम्पर्क

नज़र
कैसी है ये नज़र
देखे जब मगर
होवे सब बेअसर ।

जादू
है ये काशिश की
फैला है चारों और
बरसे पुरे  हम पर ।

कड़ियाँ
बना ये कैसे
लगे हैं जुड़ने
ठहरे उम्र भर ।

कभी तो पल ये
बने थे हमारे लिए
सोचूं तो समेटे हुए ज़िन्दगी के
जीना है अब उसे लेके ।

बिन बोले सुने सब कैसे
बिन मांगे करे सब कैसे
संपर्क हुआ अनोखा
न टूटे उम्र भर ।

आभार ये किसका
दिया मुझे किसने
चारों और फैले
बिन बोले सब जाने ।

अनजाने से बने थे
पता नहीं रिश्ता उतना पुराना
फिर से जुड़े बीते हम
यही आश है अब ।

अस्तित्व

उपलब्धिआं तो हैं अनेक

लेकिन पाया नहीं अब तक खुद को

झुठ-सच की यह ज़िन्दगी

अहम् की आड़ में भरे हैं सब ढोंगी ।

दिखावे रिश्तें तो हैं मगर

उड़ने के लिये डरे सब

जाति-धर्म की परिभाषा ही

ज़न्जीर बना अस्तित्व को लूटकर ।

हमने तो जब जन्मा है

नसीब का तो हमें यकीन

चिड़िया है उड़ने के लिये

तो पन्ख काटें कोई क्युं ।

धन, यश की भूख सारी

फैली है सब रस्ते में

मन्ज़िल बिहीन होके भटके

गुणों को छिपाये कहीं ।

भूखे हैं सब चर्म की

होकर भी चिता का ज्ञान

अगर पाना है तो धाम

ढुन्ढो खुद में बसा राम ।

© सर्बेस्वर मेहेर, २३-अक्टुबर-२०१४

The Aroma

Unanticipated a strong aroma

Touched my periphery, mesmerized me.

My senses felt presence of someone

The smell so  divine, enchanting.

Though invisible to my fleshy eyes,

Soon i will see your beauty exotic.

Let me do penance, purify my soul

To have your kindness and grace.

The persona beyond imagination

So amorous, God's best creation,

Seen sculpture in temples, caves

Read rhymes and hymns in books,

O Goddess! Let me have your benison

To mingle out there beyond senses

Quenching my sleepless desire

Making life romantic, aromatic.

ଗୁଡ଼ି

ଗୁଡ଼ି କେତେ ରଙ୍ଗର ...

ନିଜ ରଙ୍ଗର ମହତ୍ତ୍ୱରେ ସେ ବଞ୍ଚେନି

ବଞ୍ଚେ ତ କେବଳ ଉଡ଼ିବା ପାଇଁ |

କାଗଜ ଓ ବାଉଁଶକାଠିରେ ଗଢ଼ା

ତା’ର କଙ୍କାଳ

ହେଲେ ...

ସୁତାଖିଅ ଓ ପବନର ସମାବେଶେ

ଉଡ଼େ ଯେତେବେଳେ

ଭରିଯାଏ ତା’ ଦେହରେ ରକ୍ତ ମାଂସ

ପାଏ ସେ ନୂତନ ରୂପ

ଉଡ଼ିବା ପାଇଁ ଫର୍‌ଫର୍‌ ହୋଇ |

ଏମିତି ବା ଉଡ଼ିବାରେ କି ମଜା !

ଡେଣାହୀନ ପକ୍ଷୀ ହୋଇ ଉଡ଼ିଯାଏ

ହେଲେ ସେ ବନ୍ଧା |

ମନମୁତାବକ ଉଡ଼ିପାରେ ନା

ଚାହେଁ ତ ନିଜ ପ୍ରିୟା,

ନିଜ ରଙ୍ଗକୁ ମିଳେଇବାକୁ,

ହେଲେ ସେ ରଙ୍ଗର ସତ୍ତା କଣ ତାକୁ ମିଳିପାରେ?

ନିଜ ଜୀବନ ସହ ଲଢ଼େ ତା’ ପାଇବାକୁ |

ତା’ର ବି ତ ହୃଦୟ ଅଛି

ନିଜ ପ୍ରିୟା ପାଖକୁ ଯିବାକୁ |

କରେ ସେ କେତେ ସଉକ

ଉଡ଼ିଉଡ଼ି ଧାଇଁଯାଏ

କ’ଣ ଯେ ସେ କଥା କହିବ

କେତେ ଆବେଗ

କେତେ ତନ୍ମୟତା !

ଯେତେ ଉଠେ ଉଚ୍ଚତର

ମନ ହୁଏ ସେତେ ବିକଳ

ସତେ ଯେପରି ଚିତ୍କାର କରେ

“ମୋତେ ଏ ବନ୍ଧନରୁ ମୁକ୍ତି ଦିଅ”

ଏ ବା କି ମୁକ୍ତି

ଯେ ନିଜ ଇଚ୍ଛା ରୂପେ ନ ଯାଇପାରେ |

ତା’କୁ ସମର୍ଥନ ଜଣାଏ

ନିଜ ପ୍ରିୟ ସଖା ସମୀର

କିନ୍ତୁ ବନ୍ଧନର ସୀମା ଲଙ୍ଘିବାକୁ ନାହିଁ ସାହସ |

ପୁଣି ସେ ଉଦାସ ମନରେ

ହୁଏ ଅବତୀର୍ଣ୍ଣ

ତା’ର ପଞ୍ଜରା ରୂପକୁ |

ସେଥିରେ ଆଉ ନାହିଁ ମାଦକତା

ନାହିଁ ଚଞ୍ଚଳତା

ହଜାଇ ଦିଏ ସବୁକିଛି

ପୁଣି ବାଟ ଚାହେଁ ଉଡ଼ିବା ପାଇଁ

ତା’ ପ୍ରିୟା ପାଇଁ |

ଏ ଗୁଡ଼ି ସଂସାର-ରୂପୀ ସୂତାରେ ବନ୍ଧା

ଚାହେଁ ସବୁ ବନ୍ଧନ ଛିଣ୍ଡାଇ ନିଜ ପ୍ରିୟା ଦର୍ଶନ |

କିନ୍ତୁ ସଂସାର-ସୂତା କରିବାକୁ ଦିଏ ନା ତାହା

ହୁଏ ସେ ଉତ୍ତେଜିତ

ଛିଣ୍ଡାଏ ମଧ୍ୟ ସୂତା

କିନ୍ତୁ ଖସିପଡ଼େ ପୁଣି ସେ ସଂସାରକୁ |

ଅନ୍ୟ କିଏ ତାକୁ ସାଉଁଟି ନିଏ

ପୁଣି ଥରେ ନବୀନ ରଙ୍ଗ, ଢଙ୍ଗରେ ସଜାଏ ତା’କୁ

ଆଉ ଛାଡ଼ିଦିଏ ପ୍ରିୟା ସନ୍ଧାନେ

ହେଲେ ବନ୍ଧା ସୂତା ହାତରେ ଧରି |

-               ୩୧-୦୮-୨୦୦୨ (ପୁରୁଣା କବିତାରୁ ଉଦ୍ଧୃତ)

ସନ୍ଧାନ

ଅମୃତର ସନ୍ଧାନରେ

ଯାଏ ମୁଁ ମନର ଆବେଗରେ

ସେହି କର୍ତ୍ତାର ସନ୍ଧାନରେ

ଅମୃତର ସନ୍ଧାନରେ ... |

ଉଦ୍‌ବେଗ ହୃଦୟ ବା ଚାହେଁ

କାହିଁକି ଅନ୍ତର ପିପାସା

ସ୍ୱପ୍ନରେ ଦେଖାଦିଏ ସିଏ

ଅନନ୍ତ ଭାବନାର ଜୀବନ୍ତ ପ୍ରତିମୂର୍ତ୍ତି |

ଆତ୍ମୀୟଜନରେ ଖୋଜେ ତାକୁ

କାଳେ କୋଉ ସାଥୀ ରୂପେ ପାଇବି ଦେଖିବାକୁ |

ହେଲେ ଅବୁଝା ମନକୁ ଦେବି ଶାନ୍ତି କେମିତି?

ଅହରହ ଲାଳସାରେ ଘାରିହୁଏ ମୁହିଁ

କୃପାର ପାରାବାର ମୋ ହାତକୁ ବା ଲାଗିବ କେବେ

ପାଇବି ମୋ ପ୍ରାଣପ୍ରିୟ |

ସମୟର ସାହା-ଭରସାରେ ହିଁ

ଆଶାର ଏକ ରୂପରେଖାରେ ହିଁ

ଖୋଜେ ମୁଁ ତାକୁ |

ଦୂର ଦିଗ୍‌ବଳୟର ଏକ ଅସ୍ଫୁଟ ଚାହାଁଣି

କରେ ମୋତେ ଘାତ |

ନିର୍ବାକ୍‌ ଆକାଶ ବା କରିବ କ’ଣ

କେବଳ ସାନ୍ତ୍ୱନା ହିଁ ଦିଏ

ତା’ର ସାଥୀ ହୋଇ ମଧ୍ୟ ନ ଥିଲା ପରି

କେଉଁ ଦୋଷରୁ ସିଏ ଏମିତି ବନ୍ଧା

କାହାର ସିଏ ହୋଇପାରେ ନା

ପାଖରେ ଥାଇ ମଧ୍ୟ

ନୁହେଁ ସେ ଧରା-ଗଗନର |

ଏମିତି ଭାବନା ଭରା ପ୍ରାଣରେ

ଖୋଜେ ମୁଁ ଅମୃତକୁ |

ସନ୍ଧେହରେ ଧାଏଁ

ସେ ହତାଶିଆ ଦିଗ୍‌ବଳୟ ଆଡ଼କୁ |

ଭାବି ଭାବି

ସିଏ ତ ନୁହେଁ ସେ କର୍ତ୍ତା

ସେ ଅନନ୍ତ ଭାବନାର ମୂର୍ତ୍ତି

ତାକୁ ଧରିବାକୁ ଗଲେ ମଧ୍ୟ ଧରାଦିଏ ନାହିଁ

କିନ୍ତୁ ଦେଖାଦିଏ ଯେ

ସବୁ ହିଁ ବିଲୀନ ହୁଏ ତା’ଠାରେ |

ଏକ ଆବେଗର ଧ୍ୱନିରେ

ନିଜେ ପାଏ ମୁଁ ସ୍ୱପିପାସାର ଶାନ୍ତି ଏଠି |

ଦିଗ୍‌ବଳୟ ଭଳି

ମିଶିଯିବାକୁ ସବୁଥିରେ

ସବୁଠି ଥାଇ ମଧ୍ୟ ନ ଥିଲା ପରି |

-               ୨୦-୦୭-୨୦୦୧ (ପୁରୁଣା କବିତାରୁ ଉଦ୍ଧୃତ)